Kill f-ing Bill

Perfekcjonizm zabija. 

Praktykowany z umiarem pcha nas prosto w ramiona sukcesu, pozwala się doskonalić, motywuje do rozwoju, przekraczania granic. Jednak przedawkowany - działa destrukcyjnie. Niszczymy siebie i innych. Nie jesteśmy w stanie zaakceptować własnych lub cudzych błędów, niedociągnięć, niepowodzeń. Odczuwamy chroniczne niezadowolenie. Wymagamy od siebie maksimum, nieustannie podnosząc poprzeczkę. Bo osiągając pewien poziom, nie wypada zejść poniżej. W skrajnych przypadkach, zawsze znajdziemy dziurę w całym.
Ale czy nie stawiamy przed sobą zbyt wygórowanych wymagań? Czy nasza wartość w istocie zależy od tego, ile osiągniemy?

Przeczytałam ostatnio taką oto sentencję: "Perfekcjonizm nie dopuszcza niedoskonałości, a przecież człowiek z definicji jest niedoskonały. Jeśli więc próbujemy stać się idealni, to działamy wbrew naturze."
I przyznam, pierwsza nasunięta myśl - "Sentencja ma sens". Druga myśl - "Częściowo". Bo czyż właśnie owa próba nie czyni nas lepszymi? Lepsze jest zawsze wrogiem dobrego. Ale jak się okazuje - tylko pozornie. Perfekcja jest ułudą.
Może zaślepieni pogonią za doskonałością tracimy prawdziwy sens?

I'll kill You, bastard!

Dziś w ruch poszła kamizelka od dziewczyn ze StaffbyMaff. Pasuje niemalże do wszystkiego, a nawet najzwyklejszym ubraniom potrafi nadać niecodziennego sznytu. Nie chciałam przyćmić jej niczym innym, postawiłam więc na nakrapiane szarości i srebro, a jedynym mocnym punktem, który miał przyciągać Waszą uwagę był mandarynkowy kolor ust. No... i ewentualnie zawadiacki kapelusz.
Tańce, hulanki, swawole.

Zestaw: Kapelusz H&M | Kamizelka Staff by Maff | Bluza Pull&Bear | Naszyjnik Cubus (podobny znajdziecie u Answear) | Pasek Bershka | Pierścionek H&M | Sukienka Bershka | Rajstopy H&M | Buty czasnabuty (a creepersy tutaj)

Postprocessing: Mirella Szymoniak