Wylewam żółć!

Określać, znaczy ograniczać.* 

Natychmiast pozamykać słowami. Nazwać, zapamiętać. Wrzucić w schemat.

Wybieram problemy z niedomówieniami. 

Wymykając się szufladkom, uciekać w to, co nienazwane.

Enigmatycznie brzmiące zdania mogą być rozpatrywane na każdej możliwej płaszczyźnie. Jednak jak na złe szafiarzysko przystało, niechybnie muszę sprowadzić je do mody. Wychodzę z założenia, iż ludzie strasznie lubią generalizować [sama to robię, nie zaprzeczę], zamykać się w pewnych, znanych i sprawdzonych schematach myślowych, przypinać metki. Jestem jednym wielkim eklektyzmem, dlatego nie chcę, żebyście utożsamiali mnie i moją twórczość z jednym, konkretnym kierunkiem. Będę dostarczać Wam różnorodnych doznań, zaskakiwać [jakbym jeszcze tego nie robiła!]. Najgorszym w mojej ocenie jest pozwolić się określić.

Lecz czy można przed tym uciec?

Bardzo cenię sobie artystów [malarstwo, muzyka, fotografia, moda etc. - w grę wchodzą wszelakie dziedziny], których dorobek wymyka się wszelkim gatunkom, specyzowanym definicjom. W których twórczości znajdziemy nuty eksperymentalne, jednak zawsze doszukamy się tam ich samych. Których jedyną łatką, jaką można przyczepić, jest ich własna marka. Nie powielają  stylów. Oni są stylem. I jeśli koniecznie chcemy włożyć ich w którąś z szuflad, możemy wybrać jedynie tę z ich nazwiskiem na etykiecie. Jest najszerszym zbiorem.  Każda inna jest zbyt ciasna. 

Tego życzę sobie i Wam. 

[mając przy okazji nadzieję, że odnaleźliście jakąś prawdę w tym bełkocie] 

Przychodzę dziś do Was z pomysłem na jesienną, codzienną, spacerową stylizację. Znów coś innego niż dotychczas. Zaryzykowałabym stwierdzenie, że w pewnym sensie jest nawet nieco romantycznie [to chyba poprzez gorączkę, która tego dnia uderzyła mi do głowy razem z przeziębieniem]. Choć nie wprost. Wokół szaro, buro i ponuro, więc bawmy się kolorami. Zaskakujmy samych siebie. Waszym oczom ukażą się za chwilę miodowe spodnie, toczek, szary sweter z łatami na łokciach - w roli głównej. Do calej mieszanki dodałam szczyptę beżu, karmelu i musztardy. 

Jednym słowem, nawiązując do tytułu posta, dziś wylewa się ze mnie żółć! 

A wszystko to podane z Nikiszowcem w tle. Kraków ma swój Kazimierz [który kocham miłością najszczerszą, nawiasem mówiąc], Katowice mają Nikisz. To jedna z piękniejszych lokalizacji, jakie widziałam w 'mieście ogrodów'. Z duszą i historią. I tak, wciąż obstaję przy stwierdzeniu, że stolica Śląska jest naprawdę interesującym miejscem. Kto o tym nie wie jest na dobrej drodze do spotkania z ignorancją.

Bacznie obserwujcie mojego bloga i fanpage'a, gdyż jestem w trakcie przygotowywania dużej niespodzianki. I nie będzie to żaden nowy look, post, publikacja. To niemalże namacalny prezent (być może nawet cykliczny) ode mnie dla Was. Już za kilka dni. 

Zestaw (wszystkie artykuły dostępne aktualnie w sklepach są podlinkowane): Toczek Reserved | Spodnie House | Koszula H&M | Swetr House | Buty House | Torebka House | Pasek House | Naszyjnik House | Pierścionek House | Bransoleta House |

Makijaż: Podkład MaxFactor Smooth Effect | Szminka Kryolan | Tusz do rzęs Astor Big False Lash Look | Eyeliner Eveline | Róż Paese | Lakier do paznokci Wibo (drogerie Rossmann)

Mirella Szymoniak - obróbka graficzna zdjęć

Pełna żółci 

M.

*[a'propos, czytał ktoś Portret Doriana Gray'a?]